Siyasetiyle yaşam şartlarıyla insanların robotlaşmış beyinleriyle yaşanan bir ülke konumuna gelmemiz, bu ülkeyi yönetenlerin ve üzerimizde kurdukları baskılar sonucuyla bu hale geldik.
Hiç kimseye kızar hale gelemiyorum.
Başımıza bela olanlar ve bugünde de geçmişte de hala bu ülke üstünde oynadıkları oyunlar ve bıkkınlık getirecek kadar terör ve savaşlarla psikolojimizin bozulduğu yeter diyerek ya kalın yada başka güçlere teslim edin diyecek kadar insanların sabrını zorlayan bir siyaset içerisindeyiz Aynen denize düşen yılana sarılır gibi.
Atatürk´ün bize emanet ettiği bu ülkede hala başkalarının türküleri söyleniyorsa benimde bu ülkede hürriyetim ve özgürlüğüm yok demektir.
Oturtturulmamış bir Cumhuriyet´te hala Cumhuriyet´i istemek ne kadar yanlışsa bu ülkede insanları da suçlamak o kadar saçma geliyor artık bana.
Halkıma üzülüyorum, perişan ve çıkmazlardaki kaosların pençesinde kıvranırken birde buna ekonomik kriz eklenince insan üzülüyor elbette.
Fakir daha fakir olurken zengin daha zengin olurken nasıl rahat olayım.
Sokaktaki konuştuğum insanlardan nefret ve kin duygularını algıladıkça hangi ülkede hangi şartlarda yaşıyoruz diyerek kendimi sorguluyorum.
Atatürk´le uğraşan zihniyetlere de şunu diyorum. ATAM, bir vatan kurdu öyle veya böyle sizler ne yaptınız. En iyisini bulamadık kötüler arasından iyileri seçtik.
Ülkemde çıkan savaş hoş değil gerekli olduğu için müdahale yaptık.
Ama şunu unutmamak gerekir ki hiç bir zaman bu vatanın bölünmez bütünlüğüne halk sahip çıkmış ve vatan için her şeyi yapmışlardır.
Kimse kimsenin üstüne çamur amasın. Şehit haberleri ve masumca öldürülen insanları duydukça bu ülkede siyaset yapmaktan nefret eder oldum. Başınız sağ olsun üzgünüz bu kadar mı? Yanan yürekler gencecik fidanlar ne olacak peki?
Neden bu kadar dışa bağımlıyız?
Neden bu kadar korkağız?
Neden bu kadar aciziz?
Hiç düşündünüz mü?
Ben milletin psikolojik travma geçirip halkın akıl sağlığının bozulmasına karşıyım. Her şey güzel olacak şarkılarıyla bizleri yıllardır kandıran siyasiler kendi şarkılarında güzellikleri buldular. Bizlere de kendim ettim kendim buldum demek kaldı.
?Şehitler ölmez vatan bölünmez´ derken bile alaycı sözlere kanamam.
Şehitlerime gözyaşı dökerken hiç kimse bana cazip gelemez fakir fukaranın çocukları ölürken bende duyarsız kalamam.
Bir yazar olarak gözlerimden kanlı yaşlar akarken ruhum acıyla ezilmişse bende kimseye iyisin diyemem. Herkes vicdanını sorgulasın, biz ne yapabiliriz diyip ortak noktalarda buluşup bu ülkenin biran önce mutlu yaşam koşullarına gelmesi adına hareket edilmelidir.
Hoşça kalın ve bu ülkede mutlu yaşamak nasıl olur diye düşünün.
