Esselemü aleyküm değerli gönül dostlarım bugünkü konumuz İslam da yardımlaşmanın ölçüsü. İslam dini, bütün milletlerin huzuru ve mutluluğu için, ferdi vazifelerimiz yanında bize içtimai görevlerde yüklemektedir. Bu toplumsal görevlerin başında da karşılıklı yardımlaşma gelmektedir.
Rabbımız Kur’an-ı Kerim de << Fertlere ve cemiyete yarar sağlayacak işlerde birbirinizle yardımlaşın >> buyurmaktadır. Bu ilahi kanun, zenginlerle-fakirler, bilginlerle-cahiller, güçlülerle-acizler gibi maddi ve manevi bakımdan yardımlaşmaları mümkün olan fertleri vazifelendirmektedir. Peygamberimizin buyurduğu gibi << Birbirlerini sevmede, birbirlerine acımada, bir diğerini korumada bir vücut gibi>> olması gereken müminlerin ölçüsü ne olmalı? Bu ölçüyü yine Rasulullahtan öğrenmemiz mümkün. Buyuruyorlar ki<< Sizden biriniz kendi nefsi için istediğini mümin kardeşi içinde istemedikçe, gerçek mümin olamaz.>>
Değerli dostlar şayet müminler yıllardır bu mukaddes ölçüye göre yaşayıp, birbiriyle bu ölçüde kaynaşıp yardımlaşa bilseydi, bugünkü insanların cemiyetinde zulüm, hakka tecavüz, yalan, sahtekârlık, nefret, samimiyetsizlik, sevgi, saygı ve sadakatin tarumar oluşu görülebilir miydi? İnsan insana hükmedip onu köle gibi çalıştırabilir miydi? İnsanlar parayla alınıp satılabilir miydi? Kiralık oto pazarı gibi kiralık kadın pazarı olur muydu? Namusa, ahlaka, insan şahsiyetine önem verilseydi, namuslar para karşılığı satılır mıydı? Bolluk içerisinde şımarıkça, varlık narası atan, kahkahalar arasında fakir ve sefil halde yaşayan insanların ızdırapları ve acı feryatları duyulur muydu? Mesut ve huzurlu yaşayan bir cemiyet içerisinde elemli ve solgun çehreler hiç görülür müydü? Huzurlu ve müreffeh bir ülkede, adaletin yerini rüşvet, ihtisasın yerini tarafgirlik, aşkın yerini ihtiras, ihanet alabilir miydi? İslam terbiyesiyle terbiyelenmedikçe, insana bu dünyada huzur, öbür dünyada güzellik yoktur değerli kardeşlerim. İçimizde işyerini açarken bugün kime kazık atayım diye düşünen ticaretçi, saatimi doldurayım gerisi önemli değil diyen memur, her işinde kendisinden başkasını düşünmeyen işçi, vesaire toplumun bütün fertleri ihlastan Allah rızasından ayrılırsa, bu toplumda huzur, mutluluk, güven olmaz. Tek reçete İslam nizamı, tek önder Hz Muhammed (SAV) dir.
Onun ahlakı ile ahlaklanan hiçbir fert ve hiçbir toplum helak olmaz, perişan olmaz. Allah’a emanet olun dua ile.
HOCAM
Koku almaz oldu burunlar artık,
Gıybetten söz etme hocam gıybetten.
Gidişat tehlike ar haya yırtık,
İffetten söz etme hocam iffetten.
Avrupai yaşam eve gireli,
Başlara bit düştü vücut pireli.
Bu düzene hizmet verdin vereli,
Hicretten söz etme hocam hicretten.
Din namus uğruna ölmüşken dedem,
Şimdi namussuzluk moda ne edem,
Mutluluğu hak etmedi bu beden,
Cennetten söz etme hocam cennetten.
Armağan der dostu bilemiyorsan,
Körsün gerçekleri göremiyorsan.
İradenle fetva veremiyorsan,
Cüretten söz etme hocam cüretten.