Esselamü Aleyküm.
Değerli dostlarım, geçen sayımızda da yine aynı başlık altında sizlere bazı meseleleri yazmaya çalışmıştım. Bu gün yine aynı konuda birkaç kelam etmek istiyorum. Aziz Peygamberimiz, soy, mevki, maddi güç gibi kıstasların değer ölçüsü olduğu cahiliye toplumunda büyümüş ilk mü’ minleri bu mevzuda terbiye etmeye çalışmıştır. Burada günümüze bakıldığında, varlık ve servete, ihtişama verilen önem yine o dönemi yansıtmaktadır. Müslümanları aşağılamak için gerici, eski kafa diyenler kendilerine ve inandıkları, hayranlık duydukları bir baksınlar lütfen. Bakın Resulullahın dilinden iki örnek. Şimdi ile kıyaslayın. Onlara şöyle buyuruyor: “Hepiniz Âdem’ in çocuklarısınız, Âdem ise Topraktandır.” “ Allah katında insanların en kıymetlileri, O’ na en çok saygı gösterenlerdir.” “Mümin Müminin kardeşidir. Birinizin diğerine Allah’ a saygı ölçüsünden başka hiçbir üstünlüğü yoktur.” Yani malından dolayı, makamından dolayı, azametinden dolayı, soyu sopundan dolayı üstün adam yoktur. Bir gün Hz. Peygamber (SAV)’ in yanından bir adam geçti. Yanında oturan birine sordu.
- Şu adam hakkında ne dersin? buyurdu.
O da
- Eşraftan biridir. Her hangi bir kadının nikâhına talip olsa talebi hemen kabul edilir. Bir şey söylese sözü dinlenmeye layıktır.
Resulullah sukut etti. Sonra başka biri geçti. Efendimiz (SAV)bu defa bunun hakkında ne dersin? buyurdu. O da: Ya Resulullah. Müslümanların fakirlerindendir. Her hangi bir kadına talip olsa talebi reddedilir. Sözünü kimse dinlemez. Bunun üzerine Resulullah (SAV) Efendimiz; Bu fakir öteki gibi dünya dolusu insandan daha hayırlıdır, buyurdu. Zenginin atını oynattığı bir çağın, zengine esas duruşa geçilen bir çağın. Parası olanın adamlığının hiç yargılanmadığı bir çağın, faiz, rüşvet, iltimas, adam kayırma olmadan çarkları dönmeyen cahiliye döneminden fazlası var eksiği yoktur. Değerli dostlarım, kimse kendini aldatmasın. Önemli olan adamlıksa, önemli olan insanlıksa, önemli olan Allah’ a kulluksa bu böyledir. Allah’ a emanet olun. Selam ve dua ile.
ÖLÜMÜSÜNÜZ
Yazık, İslam garip kalmış vatanda,
Uyanın mü’ minler ölümüsünüz?
Yaşayan da rezil yerde yatan da.
Uyanın mü’ minler ölümüsünüz?
Durmuyor Nemrut’ tan arta kalanlar,
Sünnet töreninde sarhoş olanlar,
Mabetlere saldırıyor yılanlar,
Uyanın mü’ minler ölümüsünüz?
Ayaklara altında din, namus, töre,
İffetsizlik hâkim oldu her yere,
Yoksa cihat farz değimli bizlere,
Uyanın mü’ minler ölümüsünüz?
İşte kampımızda noel yortusu,
Kutlamaya hazır iblis ordusu,
Yahudi nesline kurarken pusu,
Uyanın mü’ minler ölümüsünüz?
Armağan’ ım, suçta senin kusurda,
Zulüm varsa Filistin’ de Mısır’ da,
Aç ölür insanlar bak bu asırda,
Uyanın mü’ minler ölümüsünüz?