Kozan ilçesinde Millî Eğitim Bakanlığı’na bağlı 141 okul faaliyet gösteriyor. Ancak bu sayı, ilçedeki eğitim sorunlarını çözmeye yetmiyor. İlçede eğitim çağındaki binlerce çocuk, hâlâ fırsat eşitliğinden uzak koşullarda öğrenim görüyor. Özellikle kırsalda bulunan öğrenciler, temel eğitim haklarına ulaşmakta ciddi sıkıntılar yaşıyor.
Kozan’da 23 ilkokul, 30 genel lise, 22 meslek lisesi, 2 özel eğitim kurumu ve çeşitli düzeylerde toplam 141 eğitim kurumu bulunsa da bu okulların büyük bir bölümü fiziki ve kadro yetersizliğiyle boğuşuyor. Öğretmen atamalarında yaşanan eksiklikler, bazı okullarda branş derslerinin boş geçmesine yol açıyor. Çok sayıda öğrenci ise hâlâ taşımalı sistemle kilometrelerce uzaklıktaki okullara gitmek zorunda kalıyor.
Sınıf mevcutlarının 40’ı aştığı okullar var. Kalabalık sınıflarda bireysel öğrenme neredeyse imkânsız hâle gelirken, öğrenci-öğretmen etkileşimi ciddi anlamda zarar görüyor. Veliler ise duruma tepkili: “Okul var ama öğretmen yok. Öğretmen var ama derslik yok. Çocuklarımız geleceğe nasıl hazırlanacak?”
En büyük eksiklerden biri de özel eğitim alanında yaşanıyor. Kozan gibi nüfusu 130 bini aşan bir ilçede yalnızca 2 özel eğitim kurumu bulunması, özel gereksinimli çocukların adeta eğitimden dışlandığını gözler önüne seriyor. Ayrıca birçok köy okulunda hâlâ internet bağlantısı yok. Teknolojiyle tanışamayan çocuklar, çağın gerisinde eğitim almak zorunda kalıyor.
Meslek liselerinde uygulamalı eğitim eksikliği de dikkat çeken başka bir başlık. Atölye malzemeleri yok denecek kadar az. Geleceğin ara elemanlarını yetiştirmesi beklenen meslek liseleri, mezun verdiğinde öğrenciler mesleki tecrübeden yoksun oluyor.
Yetkililer okul sayısıyla övünürken, Kozan’da yaşayan binlerce öğrenci için eğitim hâlâ bir sınav. Rakamlar kâğıt üzerinde iyi görünse de gerçek tablo; eşitsizlik, altyapı eksikliği ve çaresizlikle dolu. Eğitimdeki bu tablo değişmeden, Kozan’da “okula gitmek” yalnızca bir mecburiyet, başarı ise bir tesadüf olarak kalmaya devam edecek.