Anahtar Kelimeler: Sahipsizlik kader oldu

Sahipsizlik, kader mi oldu?

Sahipsizlik, kader mi oldu?

31 Mart yerel seçimlerine doğru giderken adaylar, meclis üyeleri, muhtar adayları vs. çoğalıp gidiyor. Adaylar kendini tanıtıyor. Başkan olurlarsa, muhtar olurlarsa ne yapacaklarını yani vaatlerini anlatıyorlar. Bu atmosferde vatandaşın derdi geçim kaygıs

31 Mart yerel seçimlerine doğru giderken adaylar, meclis üyeleri, muhtar adayları vs. çoğalıp gidiyor. Adaylar kendini tanıtıyor. Başkan olurlarsa, muhtar olurlarsa ne yapacaklarını yani vaatlerini anlatıyorlar. Bu atmosferde vatandaşın derdi geçim kaygısı.

İktidar mensupları çıkıp; yol, köprü, okul, hastane, otoban vs. yaptıklarını söylüyorlar. O hizmetler bizim hizmetlerimiz. Yani vatandaşın ödediği vergilerden yapılan hizmetler. Devlet onları yapmakla mükellef. Yapmazsa zaten hata yapar. Bunları da bu ?böbürlene böbürlene anlatanlar hizmet yaptıklarını zannediyorlar.

Vatandaş vergisini öderken elbette o vergilerin kendilerine yol, su, elektrik olarak geri döneceğini biliyorlar. Peki devlet olarak, iktidar olarak siz vatandaşa ne verdiniz? Kozan´da, Adana´da ve Türkiye´nin hemen hemen her yerinde her geçen gün işsizlik artıyor. Patlıcanla biberin 20 liraya dayandığı ülkede, vatandaş geçinmek için sadece mesai saatleri içinde değil, mesai saatleri dışında da kendine ek iş arıyor.

Halkı; mazlum, garip ve yoksul olan bir ülkede adayların anlattıkları vatandaşın bir kulağından giriyor, diğer kulağından çıkıyor. Eskisi gibi vatandaş o siyasetçilerin yalanlarına inanmak istemiyor. Bu ülkede onlarca seçim olmuş, her seçim öncesinde siyasetçiler çıkıp, ?size şunu yapacağım. Size bunu yapacağım? diyerek vaatlerde bulunmuştur.

Geldiğimiz noktada, verilen o vaatlerin büyük kısmının yapılmadığını görüyoruz. ?O iş bitti? diyerek pankartlar asanlar, ?Kozan´a hızlı tren gelecek? diyerek ?projesi hazır, hemen inşaatına başlanacak? diyenler. Şimdi nerede? ?Kozan gelişecek, Kozan Organize Sanayisi ile büyüyecek, işsizlik azalacak? diyenler nerede? Kozan sahipsiz kalmaya da devam ediyor.

İktidarıyla, muhalefetiyle, bürokratıyla STK´cılarıyla, esnafıyla, işadamıyla birlik ve beraberlikten yoksun bir şehir haline geldi. Sahipsizlik, bu memleketin kaderi oldu. En basit hizmetler dahi yapılmaz oldu.

Vatandaş devletinden, iktidarından, milletvekilinden, bakanından bir şeyler bekliyor. Ev, araba değil, arsa değil. Sadece çocuklarına, ailesine bakabilecek iş istiyor. Aş istiyor.