Okullar açıldı, zil çaldı, defter kokusu her yeri sardı…
Ama her yeni dönemde aynı sorunlar yeniden karşımıza çıkıyor:Barınma ve ulaşım.
Artık sadece üniversiteliler değil, liseliler hatta ortaokul öğrencileri bile bu sorunları derinden hissediyor.
Bir zamanlar “yurt çıkacak mı?” sorusu sadece üniversite öğrencilerinin derdiydi. Şimdi birçok lise öğrencisi de başka şehirlerde okumak zorunda kaldığı için aynı kaygıyı taşıyor.
Aileler yurt bulabilmek için aylarca uğraşıyor, fiyatlar cep yakıyor, yer bulmak ise neredeyse şans işi haline geldi.
Peki bulamayan ne yapıyor?
Kimisi akrabalarının yanına sığınıyor, kimisi ev tutmaya kalkıyor ama kiralar zaten erişilmez seviyede.
Bir öğrenci için en temel şey olan “güvenli bir oda” bile artık bir lüks haline geldi.Ama iş burada da bitmiyor.
Yurt bulan, bir şekilde kalacak yerini ayarlayan öğrencinin önüne bu kez ulaşım duvarı çıkıyor.Servis fiyatları neredeyse kira kadar.Toplu taşıma sabahları balık istifi gibi, dakikalarca beklenen otobüsler, kalabalık duraklar, geç kalan dersler…
Büyük şehirlerde trafik, öğrencinin enerjisini okula varmadan tüketiyor. Küçük şehirlerde ise ulaşım ağı o kadar zayıf ki, bazı öğrenciler kilometrelerce yolu yürümek zorunda kalıyor.Derslere geç kalan, yorgunluktan derste uyuklayan öğrencileri “disiplinsiz” diye damgalamak kolay.
Oysa sorun onların değil; sistemin.
Eğitim yalnızca sınıfta değil, yola çıkarken ve eve dönerken de yaşanır.Bir öğrenci, okuluna ulaşmak için saatlerce trafikte kalmamalı.
Bir öğrenci, kaldığı yurtta “bugün de duşta sıra bekleyecek miyim” kaygısıyla değil, “yarınki sınavda ne yapacağım” düşüncesiyle uyumalı.
Barınma ve ulaşım… İkisi de bir ülkenin geleceğini doğrudan etkiler. Çünkü öğrenciye sadece bilgi değil, yaşam koşulu da sunabilen bir sistem, gerçekten eğitimi önemseyen bir sistemdir.Kısacası, gençlerimize sadece “oku” demek yetmez.
Onlara okuyabilecekleri bir hayat alanı ve ulaşabilecekleri bir yol da sunmak zorundayız.
Çünkü bir çatı ve bir yol olmadan, hiçbir hayal gerçek olamaz.
