6 Şubat 2023’te yaşadığımız Kahramanmaraş merkezli depremler, bir neslin hafızasına kazınan derin bir acı bıraktı. Binlerce insanı kaybettik, milyonlarca hayat altüst oldu. O günden bu yana Türkiye’nin dört bir yanında tek bir soru yankılanıyor. “ Sıra İstanbul’da mı?”
23 Nisan 2025 sabahı, İstanbul yine çocuk sesleriyle uyandı. Bayraklar pencerelere asıldı,şiirler ezberlendi, minik kalpler coşkuyla doldu. Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin açılışının yıl dönümü olan bu özel günde, ülkenin dört bir yanında çocukların neşesi vardı. Ama saatler ilerledikçe, neşeye bir tedirginlik karıştı. İstanbul’da meydana gelen deprem, sadece binaları değil, yürekleri de sarstı. Şans eseri büyük bir yıkım yaşanmadı. Ancak sarsıntının ortasında okul bahçelerinde oyun oynayan, sahneye çıkmak için hazırlanan çocukların yüzündeki korku, bize önemli bir gerçeği yeniden hatırlattı: Geleceği emanet ettiğimiz çocuklara güvenli bir şehir bırakmak, artık bir tercih değil, zorunluluk.
Çünkü çocuklar, deprem anlarında sadece birer sayı değil; en savunmasız, en korunması gereken varlıklarımızdır. Onların gözlerinde hem 23 Nisan’ın saf sevinci hem de aniden gelen korku vardı o gün . Bu ikisini aynı karede görmek, hepimizin boğazını düğümledi. Şükür ki büyük bir yıkım yaşanmadı. Ama o an yalnızca binalar değil zihinlerimizde sarsıldı. 6 Şubat depremleri sonrası” bir daha asla”dedik ama geçen zaman içinde o sözleri ne kadar yerine getirebildik? İstanbul gibi bir megakentte on binlerce riskli bina hala ayakta. Afet toplanma alanları yok denecek kadar az. Kentsel dönüşüm projeleri, bilimsel önceliklerden çok ekonomik çıkarlarla şekilleniyor ne yazık ki, bir deprem anında nasıl davranacağını bilmeyen milyonlarca insan var bu şehirde. Çocuklarımıza Bayramı armağan ettik ama onlara güvenli bir şehir borçluyuz. Unutmayalım: Deprem değil, ihmal öldürür.
Bugün, 27 Nisan 2025 Pazar
