Bakıyorsun çevrene... Ortak değerlerimiz sanki parsellenmiş, bilinçli bir şekilde kutuplaştırılmış durumda. Bir kesim 15 Temmuz şehitlerini sahipleniyor, öteki kesim Şehit Kubilay’ı bağrına basıyor. Bir konu oluyor, bir taraf bayrak açıyor; başka bir şey oluyor, diğer taraf cephe alıyor.
Bizi bu hale getiren sistemi hepimiz aslında çok iyi biliyoruz. İnsanları ayrıştıran, manevi değerlerimize bile nifak sokan bu sistem, maalesef hepimizi körleştiriyor. Törenlere, cenazelere bakıyorsun; sanki her biri sadece belli bir grubun eseriymiş, sadece onlara aitmiş gibi görünüyor. Bir bakıyorsun 15 Temmuz anmasında o kesim yok, diğer tarafta Mustafa Fehmi Kubilay anılırken beriki kesim ortada yok.
Oysa mesele bu kadar basit mi? 15 Temmuz’da canını veren bu memleketin öz evladı da, 1930’da Menemen’de başı kesilerek şehit edilen Mustafa Fehmi Kubilay başka vatanın çocuğu mu? Hepsi bizim, hepsi bu toprakların evladı. Ayrıştırıldık. Sanki değerlerimizden yozlaştırılarak koparıldık. Biz Türk toplumu olarak yüzyıllardır "birimiz hepimiz, hepimiz birimiz için" yaşamadık mı? Atalarımız bu memleketi bize bırakmak için kanının son damlasına kadar bu bilinçle mücadele etmedi mi? Bastığımız her toprak karesinde atalarımızın manevi değerleri, alın teri ve kanı bulunuyor.
Atalarımız biz bugün onları anarken birbirimizden kopalım, ayrılalım diye emanet etmediler bu vatanı. Onların vasiyeti bellidir: "Ayrılmayın, birlik olun, beraber olun, kardeş olun" dediler. Bu memlekete, bu vatana el birliğiyle sahip çıkın diye bıraktılar bu emaneti. Şehitleri ayırmak, değerleri bölüştürmek bu topluma yakışmaz. Emanete hıyanet etmeden, bir ve beraber olma vaktidir. Çünkü bu vatan, şehitleri arasında ayrım yapmayanların omuzlarında yükselecektir.
