İyilik Ve Hoşgörü'den Neden Bu Kadar Uzağız...

İyilik ve Hoşgörü'den neden bu kadar uzağız...
Günlük hayatımızda, birine gülümsemek  teşekkür etmek, tebessüm etmek,sabırlı ve iyi bir dinleyici olmak  çok zor bir davranış olmasa gerek.  Ama bir çoğumuz  bu davranışlardan fazlaca uzağız. Hep bir ben diliyle konuşuyoruz küçük bir merhaba' dan uzağız.  Ayrıştırılmış, kutuplaşmış bir  toplumdan nezaket bekliyoruz. Hep bir zorbalama, iğneleme ve sert üsluplarla karşılıyoruz. Bu durum iletişim kurmayı giderek zorlaştırıyor. Başkaları neden kendini kötü hissediyor, ezik yahut da dışlanmış bir vaziyette buluyor. Henüz büyümemiş kişilerin aşağılık kompleksleri yüzünden mi? Gerçekten çok itici bir hâl almış durumdalar. Artık yetişkinleri geçtim çocuklarda da bu durum fazlasıyla mevcut. Ailer gerçekten çocuklarına nezaketi, kibar olmayı, iyi olmayı öğretmiyor mu? Neden böyle oluyor, toplumumuzda bir ayrıştırma varsa bu ayrıştırmanın  en  güçlü etkeni yani sınıfsal farklılık ekinomiden maddi güçden ibaret oluyor. Kültürün, ahlakın, iyiliğin, bilginin neden bir önemi yok bu sınıfsal farklılıklarda?