Kozan 2 Haziran’a hazırlanıyor.
Ama bu sefer sadece geçmişin gururunu değil, geleceğin umudunu da taşıyarak…
Çünkü bu yıl Kozan’da sadece top sesleri değil, gençlerin kahkahaları yükselecek gökyüzüne.
Çünkü bu yıl Kozan’da bir fark var:
Sefo geliyor.
Evet, yanlış duymadınız.
O gençlerin dilinden düşmeyen, şarkılarını ezbere söyledikleri, videolarını döndür döndür izledikleri o isim: Sefo.
Birileri çıkmış yine dudak büküyor:
“Bu mu şimdi kurtuluş kutlaması?”
Evet, bu!
Çünkü artık gençlerin bayramı böyle kutlanır.
Topla, tüfekle değil...
Mikrofonla, müzikle, coşkuyla kutlanır.
Mustafa Atlı ne yaptı?
Sinemaya çocukları topladı, otorite gibi değil, abileri gibi yaklaştı.
“2 Haziran’da kimi getirelim?” dedi.
Salondan yükselen tek bir ses vardı: Sefo!
Başkan ne yaptı?
Popülizm mi yaptı? Hayır!
Gençlerin sesine kulak verdi.
Onları ciddiye aldı.
Onlara “siz bu şehrin gerçek sahibisiniz” dedi.
Bugün Kozan’da sadece yol yapılmıyor.
Bugün Kozan’da gönüller yapılıyor.
Gençler ilk kez, “Beni kimse anlamıyor” demiyor.
“Beni dinleyen bir belediye var” diyor.
İşte mesele tam da bu!
Adana’da konser biletleri cep yakıyor.
Bir genç Kozan’dan kalkıp gitmek istese 2 bin lirayı gözden çıkarmak zorunda.
Üstelik ulaşım derdi, gece güvenliği, anne babanın tedirginliği cabası...
Ama şimdi, evinden üç sokak öteye gidip, yılda bir kez de olsa doya doya eğlenebilecek.
Bilet yok.
Barikat yok.
Ötekileştirme yok.
Sadece gençlik var.
Sadece müzik var.
Sadece Kozan’ın sıcacık yaz gecesinde yankılanan bir coşku var.
Bazıları hâlâ soruyor:
“Bu mu şimdi kurtuluş?”
Evet efendim, tam da bu!
Çünkü bu gençler bu şehri sadece geçmişiyle değil, geleceğiyle de taşıyacaklar.
Tarih bilinci elbette önemli.
Ama tarihi anlamanın yolu, gençliğe ulaşmaktan geçer.
Bugün Sefo’yla buluşan genç, yarın belki Albay Halit’i araştıracak.
Bugün sahneye bakan göz, yarın Kozan’ın kurtuluş belgelerine dalacak.
Ama önce onu kazanacaksın.
O gönlü bir alacaksın.
Bir gencin kalbine dokunacaksın.
O yüzden buradan Başkan Mustafa Atlı’ya kocaman bir bravo!
Yardımcılarına, organizasyonda emeği olan herkese tek tek teşekkürler.
Belediyecilik sadece çukur kapatmakla olmaz.
Ruh doldurmakla olur.
Sokakları sadece asfaltla değil, umutla döşemekle olur.
Ve buradan gençlere sesleniyorum:
Bu sizin gününüz.
Bu sizin sahneniz.
Doya doya eğlenin.
Çünkü birileri hâlâ siz gülünce rahatsız oluyor.
Varsın olsun.
Siz yeter ki gülün.