Burası Kozan…
Tarihiyle övünen, doğasıyla gururlanan, insanıyla mert bir Anadolu şehri…
Ama bu memleketin yolları delik deşik.
Su altyapısı yıllardır kangren.
İşsizlik desen almış başını gitmiş.
Gençler iş bulamıyor, umutsuzluk içinde kıvranıyor.
Sanat? Kültür?
Yok.
İlçede bir tiyatro bile yok. Bir sinema bile yok.
Kafeler arada bir sanatçı getiriyor, ona da parası olan gidiyor, olmayan bakıyor.
Eğitim?
Eğitimde kalite dibe vurmuş.
Uyuşturucu mu?
Gençler için en büyük tehlike…
Ama ne oluyor?
Kozan’ın belediye başkanı ile bir siyasi parti ilçe başkanı gazete gecesinde kapışıyor.
Meclise taşınıyor.
Muhalefet fitili ateşliyor.
Başkan çıkıyor, meydan okuyor:
"Gel televizyona, gazeteye, istediğin yerde tartışalım!"
Büyük kriz!
Büyük restleşme!
Ekranlarda tartışacaklar.
Siyaset yapmayacaklar tabii…
Memleket meselesini konuşacaklar!
Güler misin, ağlar mısın?
Yollar delik deşik…
Arıtma tesisi yapılamıyor çünkü büyükşehir belediyesi "param yok" diyor.
Git bakanlığa, devletin kapısını çal, para iste…
Yok!
Hareket yok!
Büyükşehir su altyapısını yenileyeceğiz diyor,
Ama Kozan bekliyor.
İşsizlik var…
Yetkililer "Öncelikli kalkınma bölgesi değilsiniz" diyor.
Konuşuluyor mu?
Yok!
Ama siyasetçiler tartışacak!
O ona laf atacak, öbürü ona cevap verecek.
Memleketin sorunları mı?
Onlar yine unutulacak!
Öyle ya…
Önemli olan Kozan halkının refahı değil,
Önemli olan kim kime daha çok laf sokacak, kim daha çok alkış alacak!
Yollar mı çözülecek?
Su sorunu mu bitecek?
İşsizlik mi azalacak?
Eğitim mi düzelecek?
Gençler için projeler mi yapılacak?
Yok canım, siz tartışın!
Tartışın ki, halk biraz daha beklesin…