Ayça YAVUZ


TÜRKİYE´DE EĞİTİM ÜZERİNE


Eğitim, yeni kuşakların toplum yaşamında yerlerini almaları için gerekli bilgi, beceri ve anlayışları edinmelerine, kişiliklerini geliştirmelerine yardım etme; belli bir bilim dalında, belli bir konuda bilgi ve beceri kazandırma, yetiştirme ve geliştirme işidir.

Ülkemizde en hassas konu ?Eğitim´ dir. Hassas terazi dengesinde olan bu konu pek çok değişikliğe maruz kalmış olmakla beraber çocuklarımız da genellikle ?sosyal deney ürünü kobay fare´ niteliğinde iki arada bir derede kalan durumundadır. Her geçen gün eğitim sistemimizde bir değişikliğe uyandığımız sabahlardan dolayı oldukça huzursuz dönemler yaşamaktayız. Çocuklarımızın ve gençlerimizin geleceği konusundaki endişelerimiz ne yazık ki her geçen gün artmakta

Eğitim gündemi,dünya üzerindeki diğer ülkelerin eğitim seviyeleri ve örnekleri takibimiz altında fakat ters giden,olduramadığımız bir şeyler var. Mesela yap-boz parçaları misali farklı örnekleri alıp,eğitim sistemimize eklemeye çalışıyoruz. Başlarda güzel bir düşünce olarak görünse de daha sonra fark ediliyor ki ülkemizin eğitim alışkanlıkları ya da etnik,sosyo-kültürel yapısı gibi bir çok nedenden dolayı bu örnekleri kendimize ve sistemimize uyarlayamıyoruz.

Sizlere  Türkiye´de eğitim üzerine yapılan uluslarası araştırmalardan demetler sunacağım. Sonuçlar gerçekten fazlasıyla çarpıcı.

(OECD) Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü´nün yaptığı en kapsamlı eğitim araştırmasında Türkiye 76 ülke arasında 41. Sırada yer aldı. OECD´nin  ?2016 Tek Bakışta Eğitim? adlı yıllık raporunda Türkiye 38 OECD üyesi ülke arasında ise 35. Oldu. Finlandiya ilk sıradayken sondan 4. olan ülkemizi Güney Afrika izledi.

OECD´nin diğer bir raporunda ise Türkiye ?eğitim görme süresi?  ortalamasının gerisinde kalarak 16.9 yıl olduğu tespit edildi. Bununla beraber ülkemizde  25-64 yaş arası lise mezunlarının oranı ise %36, OECD´nin ortalaması ise %76 dır.Ülkemiz sıralamanın en düşüklerinden birine sahip.

2017 yılında (UNICEF) Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu´nun çocukların refah koşullarına yönelik açıklanan raporunda Türkiye 41 ülke arasında 36.sırada geldi ; ?eğitim kalitesi? kategorisinde ise sonunculuğu kimseye kaptırmadı. Çocukların koşullarının en iyi olduğu ülke Norveç olurken onu Almanya izledi. Koşulların en kötü olduğu ülke ise Şili oldu ve onu Bulgaristan takip etti. Bu rapora göre Türkiye´de her üç çocuktan biri gıda güvensizliği yaşıyor yani diğer bir deyişle, (Zero Hunger)? Sıfır Açlık ?kategorisinde 41 ülkeden 40.sırada.

En son 2015 yılında yapılan her üç senede bir tekrarlanan PISA (Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı ) testi sonuçlarına göre ise Türkiye´deki öğrenciler bilim, matematik ve okuma alanlarında OECD ortalamasının altında kaldı. 72 ülke arasında 50.sırada seyretti.

2017 (World Economic Forum) Dünya Ekonomi Oturumunda Türk eğitim sistemi kalitesi dünyada 134 ülkeden 104.sırada yer aldı.

Şimdi bir düşünelim.Yüzleşmek istemediğimiz ve daha fazla istatiksel sıralamaları çoğaltabileceğimiz bu sonuçlardan kimler sorumlu? Elbette tek bir sorumlu kurum ya da kişisi yok. Raporlardan da yola çıkarak ülkemizin en içten en derinden yarası  olan ?Eğitim? neden bu hale geldi? Elbette çok fazla etken mevcut. Bu etkenler neler olabilir hep beraber ele alalım : Ezbere dayalı eğitim sistemi,Doğru mesleğe yönlendirme eksikliği,Siyasi yönetimin gereken adımları atamaması, Üniversite mezunlarının talebi karşılamaması veya fazla olması (gerekli alt yapı çalışmalarının eksik olması),Diğer Avrupa ülkelerinde olduğu gibi en iyi öğrencilerin Eğitim Fakültesine yerleşmesi gerekirken bunun gerçekleşmemesi,Eğitime harcanan paranın bütçeye oranla çok düşük olması, Ailelere çocuk yetiştirme eğitiminin verilmemesi, Sosyal-kültürel eşitsizlikler,Eğitimde cinsiyet eşitsizliği,Çocuklara ve gençlere özgüven kazanacağı ve sosyal ilişkilerini geliştireceği toplumsal ve bireysel görevler verilmemesi akıllara ilk gelenler.

Dikkat çekmek istediğim husus şudur ki, dünya üzerinde her şeyin başı ?Eğitim? iken,önemi her alanda önemle vurgulanırken,bizim ülkemizde eğitim üzerine umursamazlık neden? Hata yalnızca eğitim sistemimizde değil.Lütfen öncelikle anne-baba olarak çocuklarımıza,gençlerimize her konuda en güzel örnek bizler olmalıyız,öncü olmalıyız. Hep beraber,onlarla etkileşim içinde okuyalım,araştıralım,inceleyelim,tartışalım ve  en önemlisi her zaman keşfedelim.

?Eğitimdir ki, bir milleti ya özgür,bağımsız,şanlı,yüksek bir topluluk halinde yaşatır; ya da esaret ve sefalete terk eder.?

Değerli Okurlarımıza Not: Ben, Ayça Yavuz.Sizlerle buradan duygu ve düşüncelerimi paylaşacağım için mutluyum. ?Türkiye´de Eğitim Üzerine? benim ilk yazım. Şimdiden ilginiz için sizlere çok teşekkür ederim.

SADIK ALTUNBAŞ
2.05.2018 14:59:13
yazınızın bir araştırma ve emek ürünü olduğu görülüyor.Tebrik ediyorum.Varsın eğitim sistemi her geçen gün değişedursun;siz değerli öğretmenler,öğretmen olmanın verdiği bilinçle çalışarak öğrencilerinizi yetiştiriniz.

Ahmet KARANFİL
3.05.2018 11:10:30
emeğinize sağlık umut ediyorumki siz değerli öğretmenlerle yarınlar daha iyi olacak tebrik ederim.